အေ၀းေရာက္ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားမ်ား မိမိေဒသထြက္အစားအစာမ်ားကို လြမ္းမိသည့္အခါ မျဖစ္မေနသတိရမိႏုိင္သည့္ အစားအစာတစ္ခုရွိပါသည္။ ထိုအစားအစာက ကိုယ္ေဒသထြက္ အစားအစာမဟုတ္ေပသိ မႏၲေလးနဲ႔ခြဲလို႔ပင္မရေတာ့။
ခုိေတာင္မုန္႔တီသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ဧရာ၀တီျမစ္တစ္ဖက္ကမ္း စစ္ကိုင္းမင္းကြန္းကားလမ္းေ
ဟိုအရင္ေခတ္ေတြတုန္းကေတာ့ ခုလိုမႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚမွာ မုန္႔တီစက္ေတြမေပၚေသး။ ခိုေတာင္မုန္႔တီသည္ေတြက ကိုယ္ေရာင္းမည့္ မုန္႔တီဖတ္ကို ကိုယ္တုိင္ညႇစ္ရသည္ဟု (၁၈)ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက မုန္႔တီေရာင္းခဲ့သည့္ အသက္(၆၅)ႏွစ္အရြယ္ ခိုေတာင္ရြာသူ ေဒၚသန္းစိန္ကေျပာသည္။ နံနက္ေစာေစာ ၃ နာရီေလာက္ဆို ခုိေတာင္တစ္ရြာလံုးက မုန္႔တီသည္ေတြ အိပ္ရာထၾကရၿပီ။ မိသားစု၀င္သံုးဦးခန္႔ျဖင့္
ေဂါ၀ိန္ဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေဖာက္သည္ေတြရွိရာ ရပ္ကြက္ေတြဆီ အသီးသီးလမ္းခြဲထြက္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲသြားေရာင္းၾ
“အတူတူသြားလို႔လည္း ေရာင္းရတာမွ်တယ္။ ေနာက္ၿပီး မနာလိုတယ္ျပဳတယ္လည္း မရွိၾကဘူး။ ဒီဘက္အသည္မွာ င႐ုတ္သီးကုန္သြားရင္ ေနာက္အသည္က ေရာ့ ငါ့ထဲကလာယူ၊ သူ႔ရွိေပးကုိယ္ယူ၊ ကိုယ့္ရွိေပးသူယူနဲ႔ အဲဒီလိုေရာင္းခဲ့ၾကတယ္”ဟု ခိုေတာင္မုန္႔တီသည္ ေဒၚညိဳတင္ကေျပာသည္။ ခိုေတာင္မုန္႔တီသည္ေတြက သိပ္ေအာ္ေရာင္းစရာမလို။ ေရာင္းေနက်အိမ္ေရွ႕ မုန္႔တီေတာင္းခ်ေရာင္းလိုက္
မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားမ်ားကလည္း ေဒသစြဲႀကီးသည့္ ထံုးစံအတုိင္း စားေနက်မုန္႔တီသည္မွစားသည္။
“ၾကာလာေတာ့ ေဆြေတြမ်ဳိးေတြလိုကို ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ”ဟု ေဒၚသန္းစိန္ကလြမ္းဆြတ္စြာေျ
မုန္႔ကုန္ၿပီဆုိလွ်င္ ေစ်းခ်ဳိထဲ ဆန္ခါခုံးေတြ ကိုယ္စီကုိင္ကာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ၾကၿပီ။ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ ေစ်းေရာင္းဖို႔လိုအပ္သည့္ပစ
လူစံုလို႔ထြက္ေတာ့ အေမွာင္ထုက ပိုမိုႀကီးစိုးလာသည္။ ငွက္ေလွေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေရာင္းေၾကးေလးေတြ ေစ်းဗန္းထဲ ေသခ်ာ၀ွက္ရသည္။ “အေမတို႔လက္ထက္တုန္းကဆို ခုိေတာင္သည္ေတြကို ဓားျပတိုက္တာေတြ ျဖစ္ဖူးေတာ့ လန္႔ၾကတယ္”ဟု မုန္႔တီသည္ေဒၚျမင့္ျမင့္၀င္
ရာသီဥတုမေကာင္းတဲ့အခါမ်ဳိးဆ
အိမ္လည္းေရာက္ေရာ ည ၉ နာရီေက်ာ္ၿပီ။ တစ္ေနကုန္ ၿမိဳ႕တက္ေစ်းေရာင္းေနရသူေတြ
ခုိေတာင္သူတစ္ဦး မုန္႔တီေရာင္းရေငြက အိမ္စားစရိတ္ကို အေတာ္အတန္ေလးထိန္းႏုိင္သည္ဟ
အခုေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းလာ
“တစ္ခါတေလမ်ား မႏၲေလးၿမိဳ႕ထဲ ေစ်းျပန္သြားေရာင္းတယ္ဆုိၿပ
မႏၲေလးၿမိဳ႕ေပၚတြင္ မႏၲေလးသူ၊ မႏၲေလးသားနည္းလာသည္ဟုလည္းဆု
No comments:
Post a Comment